De Olympische marathon van Londen 2012: Hakuna Matata
Artikelindex
Dat ik iets met marathons heb, is inmiddels deze of gene wel duidelijk geworden. Het is een uit de hand gelopen hobby geworden, maar erg leuk! Voor mij is het ook een sport geworden om ondanks de uitdijende marathonverzameling toch steeds weer iets nieuws uit te proberen of iets nieuws te beleven. En wat is er mooier dan eens deelgenoot te zijn van de sfeer bij en de verhandelingen op een Olympische marathon? Dit onderdeel is toch wel het koningsnummer op de Olympische Spelen en wordt -net als het smakelijkste lekkernij- tot het laatst bewaard. De Olympische Zomerspelen in Londen waren op een steenworp afstand en deze marathoncrack kon het daarom niet nalaten om eens te gaan buurten in ‘dat eeuwige eiland voor onze kust’.
Op vrijdagochtend 10 augustus om even na vijf uur ging de wekker. De nacht was kort geweest: slechts drie uur. Duizend en een zaken had ik de dag daarvoor afgehandeld en dat kost tijd, veel tijd. De vlucht van Amsterdam naar Londen Stansted (ten noordwesten van Londen) ging voorspoedig. Het grappige is dat het vliegen naar Engeland geen tijd kost. Ik vertrok om 8.40 uur lokale tijd vanuit Schiphol en kwam op vrijwel hetzelfde tijdstip op Stansted aan. Het eerste bezoekonderdeel van dit weekend was een bezoek aan Oxford. Ik had altijd al de fraaie universiteitssteden Oxford en Cambridge willen bezoeken, maar het kwam er maar nooit van. Nu had ik een dubbele aanleiding. Een roadrunner -Gido- studeerde daar en was bezig met zijn aanvullende masterprogramma. Verder ligt Oxford op een steenworp afstand van Londen dat ik vanwege de Olympische Spelen sowieso zou gaan bezoeken. Oxford overtrof verre mijn verwachtingen. Wat een sfeer en historie is daar! De diverse colleges (soort universiteiten met campus voor studenten en docenten) waren honderden jaren oud. Twee van de meest vooraanstaande colleges -Albion College en Trinity College- heb ik bezocht. Wat een verschil met de zakelijke jaren zestig-bouwstijl van het Woudensteincomplex van de Erasmus Universiteit en m’n eerste studentenflat (Jacob van Campenplein) waarin ik in Rotterdam heb gewoond. Het zijn echt twee uitersten van het spectrum.
Tags: Overig