De Grote Muur marathon - De Chinese Muur marathon

Artikelindex

De Chinese Muur marathon

Op zaterdag 17 mei was het D-day. ’s Ochtends om vier uur stonden we op, want een uur later vertrok de bus naar het startpunt. Het was die dag bewolkt. Om te rennen was het ideaal weer. Het start- en eindpunt lag op een vierkant openluchtheaterachtig plein direct grenzend aan de Grote Muur. Vlak voor het startpunt werd door een groep van 40, 50 Chinese dames een traditionele dans uitgevoerd. Zij waren zwaar geschminkt: hun gezichten waren spierwit, met hier en daar wat rode bijkleuring op de wangen. Zij waren gekleed in fel groene of rode kimonopakken en hadden grote gekleurde waaiers bij zich. Ze stonden in vier rijen van ca 10 personen opgesteld en liepen op traditionele volksmuziek statig waaierend naar voren en liepen vervolgens via de zijkant weer terug.

IMG_5699  IMG_5719 
 IMG_5749  IMG_5761
 IMG_5763  IMG_5834

Vooraf aan de start werd een plechtige herdenking gehouden voor de aardbevingsslachtoffers eerder die week. Een heel comité Chinese notabelen hield een toespraak. Om ca 9.00 uur klonk het startschot. De eerste lichting marathonlopers vertrok onder luid gejuich van het publiek. Tien minuten later volgde de tweede groep. Steven was ik tijdens de toespraken uit het oog verloren en was kennelijk met de eerste groep lopers vertrokken. Ikzelf ging met de tweede lichting mee. Naast de marathon was het mogelijk om ook andere loopafstanden te doen: de 5 km, 10 km of de halve marathon. Kort na de start kruisten we een rivierbedding waarin nog wat water stond. Midden in de rivier was een eiland waarin een metershoge groene drakenkop uit de grond kwam. Het lange achterlijf stak zowel met het middendeel als met de staart ook uit de grond. De totale lengte van de draak zal zo’n 15 meter zijn geweest. Na de kruising met de rivierbedding liep het parcours over een perfect gladde asfaltweg naar boven. Naarmate we verder liepen, werd het uitzicht over het omliggende land ook mooier. Na 5 km kwamen we bij de Grote Muur aan. Dat was een gedenkwaardig moment. Nu ging het gebeuren. Hoewel de lucht niet zo helder was als donderdag, was het uitzicht toch wijds en bood prachtige vergezichten. Onder de lopers heerste een opgewekte, haast uitgelaten stemming. Ik heb zelden zoveel mensen tijdens een marathon geanimeerd met elkaar zien praten. De lopers kwamen over de hele wereld. Zo sprak ik een onderweg met een Nieuw Zeelander en ook met een jonge Chinese bankier die in Londen werkte. Het rennen over de Chinese Muur deed iedereen gelukkig uiterst bewust en voorzichtig. Ik heb tijdens de race dan ook niemand zien vallen. Bij het slotdiner aan het einde van de dag hoorden we dat slechts één loper door de ambulance moest worden opgehaald. Voorwaar, een heel goede prestatie gezien de in totaal 1.700 lopers die over de muur hebben gerend en de moeilijkheid van het parcours.

IMG_5838  IMG_5843 
 IMG_5845  IMG_5878
 IMG_5846  IMG_5883

Een paar punten van de Grote Muur staan me nog goed bij. Het eerste punt betreft de eerste bocht naar links op de Grote Muur. Je ziet dan achter je de Grote Muur vanuit een bergtop als een lange, rechte, glooiende hoogspanningskabel naar je toe komen. Kijk je rechts over de Muur dan heb je een fraai uitzicht over trapakkers met boomgroepen en hier en daar een huisje in het groen. Voor je kronkelt de Muur omhoog naar een wachttoren. Het tweede markante punt is de versmalling halverwege het parcours. Het looppad bestaat dan niet meer uit gemetselde traptreden maar uit een ca 1 meter breed pad, geplaveid met natuursteen dat niet in treevorm is gemetseld, maar domweg schuin naar voren afloopt. Hier ontstond een file van lopers. De lopers schuifelden een voor een voorzichtig naar beneden, zich stevig vasthoudend aan een dunne ijzeren trapleuning. Een ander gedenkwaardig punt is vlak voor de afdaling naar de rivier met het startpunt. Je kijkt dan via een hoek schuin de diepte in en ziet enkele honderden meters lager het groene water in de kronkelige rivierbedding liggen. De rivierbedding stroomt door een prachtig bebost berggebied.

IMG_5850  IMG_5851 IMG_5854
 IMG_5856  IMG_5865  IMG_5902
 IMG_5905  IMG_5948  IMG_5989

De passage door het openluchttheater was prettig. Eindelijk weer wat toeschouwers die de lopers aanmoedigden. Hierna liep het parcours enkele kilometers over een doorgaande weg met aan weerzijden vrij veel bebouwing. Daarna verliet het parcours de weg en liep over een onverhard schelpenpad langs een droge rivierbedding vol met keien. Het was aan te zien dat de rivier ook heftig kon stromen. Er was geen begroeiing in de bedding. Vervolgens ging het parcours door allerlei dorpjes. De dorpelingen waren nieuwsgierig en stonden lachend toe te kijken. Dit was voor hen een verzetje in hun anders zo rustige dorp. De kinderen probeerden hun Engels uit op de lopers, maar kwamen meestal niet verder dan een langgerekt en herhaald “Hellooo!’. Ik op mijn beurt groette hen in het Chinees terug: “Ni Hao!” Dat leverde wel eens verbaasde blikken op.

IMG_6020   IMG_6042
 IMG_6074  IMG_6088
 IMG_6101  IMG_6169

Het lopen over het platteland ging prima. Ik kon hier eindelijk mijn tempo maken. Het parcours was glooiend met hier en daar een stijging. Een heuveltop bood een fraai uitzicht op een stuwmeer. Tijdens het lopen kwam ik nog Fred en Barney Flintstone tegen, in hun katoenen berenvellenoutfit en opblaasknuppels. Het deelnemersveld was op dit punt van de race erg dun. Er was vaak honderden meters open ruimte tussen de lopers. De verzorgingsposten en de bewegwijzering waren overigens prima in orde. Ook het weer was perfect om te rennen: bewolkt, weinig wind en ca 18 graden. De voorspelde zware regenbuien bleven gelukkig uit.

IMG_6223   IMG_6126
 IMG_6158  IMG_6277
 IMG_6286  IMG_6357

Na 35 km kwamen we na een zwerftocht over het platteland terug bij het openluchttheater. Dit was weer slechts een passage. Bonny en haar vader stonden langs de kant. Nu stond ons de echte zware klus te wachten: bedwingen van de Grote Muur in omgekeerde richting. We moesten vanaf het laagste punt beginnen en op het hoogste punt eindigen. M’n benen gaven al aan het nodige gepresteerd te hebben en rust niet onaangenaam te vinden. Maar m’n benen moesten nog een uur werken. De tweede passage over de Grote Muur was pittig. Daarbij kwam dat ik het koud kreeg. Rennen was voor mij helaas niet mogelijk en daardoor koelde ik snel af. Op enkele plaatsen op de Grote Muur was de kou doordringend. De wind had boven op de heuvelrug vrij spel en blies ook venijnig door de schietgaten van de Muur. Ik was dan ook blij toen we de Grote Muur achter ons konden laten. Via de gladde asfaltweg gingen we enkele kilometers naar beneden. Dat was heerlijk. Ik kon me weer warm lopen. Het rennen ging me nog verrassend goed af. Ik zou de marathon riant onder de drie uur hebben gelopen als ik de hele marathon deze snelheid had kunnen aanhouden. De andere lopers keken ook wat vreemd op dat zo’n rare Chinese puntmuts zo laat in de race met die snelheid voorbij kwam gesprint. De finish was prettig. Ik was weliswaar moe maar niet uitgeput. Dat is wel eens anders geweest. M’n finishtijd was 5.47.47 uur, goed voor plek 244 van de 409 gefinishte heren. Steven kwam binnen op 5.37.02 uur, goed voor plek 227. De snelste man was de 37-jarige Mexicaan Romualdo Sanchez Garota die op 3.18.48 uur binnenkwam. De snelste vrouw was de Zuid-Afrikaanse Leanne Juul met 4.09.10 uur. In totaal deden 173 dames mee. Over alle afstanden (5, 10, 21,2 en 42,2 km) tezamen deden meer dan 1.700 deelnemers mee, een absoluut deelnemersrecord voor deze marathon. Na de finish hebben Steven en ik een foto laten nemen met glimmende plakken om onze nek en de Grote Muur op de achtergrond. Deze fraaie fotosetting leverde dé plaat van de vakantie op.

IMG_6367  IMG_6379 
 IMG_6389  IMG_6411
 IMG_6466  IMG_6468

’s Avonds was de prijsuitreiking tijdens het slotdiner van de Great Wall Marathon in de grote zaal van Hotel Beijing, een andere vijfsterrenkolos niet ver van ons hotel. Er zaten ca 600 gasten aan grote ronde tafels. De Australische voorzitter van de marathonorganisatie hield een mooie speech en wees op het internationale karakter van dit evenement. Er waren deelnemers uit 49 verschillende landen. Het internationale gezelschap gaf een zeker Olympisch tintje aan het geheel. (Enkele maanden daarna, op 8-8-2008, begonnen de Olympische Spelen in Beijing en wel met een wervelende openingsshow.) De winnaar, de Mexicaan Romualdo Sanchez Garota, werd naar voren geroepen voor de huldiging. Hij begon zijn dankwoord direct met de woorden: “No puedo hablar Inglés” (Ik kan geen Engels spreken) en hield vervolgens een toespraak in het Spaans van waaruit ik slechts enkele woorden kon ontcijferen. Tussen alle huldigingen door was er ook heel een bijzondere huldiging. Het betrof een heel krasse dame die had deelgenomen aan de 10 km race. Het was de 85-jarige Margaret Hagerty afkomstig uit de VS. Ze finishte in 3.14.26 uur. Zij werd vanaf de 5 km (aanvang parcours op de Grote Muur) begeleid door enkele lopers en wist het stuk over de Grote Muur probleemloos te overbruggen. Deze dame kreeg van de zaal een lange, staande ovatie. Ik kreeg er werkelijk kippenvel van.

IMG_5659  IMG_5658 
 IMG_5655  IMG_5646
 IMG_5648  IMG_5652
 IMG_6523  IMG_6525
contentmap_plugin

Tags: Landschappelijke marathons